Bakanlığın 25.05.2025 tarihli birliklere yazısı ile Dİİ belgelerinin ithalat listesinde Şeker (1701) bulunan firmalar bu kalemden ithalat yapamayacaklar ve ham madde ihtiyaçlarını yurt içinden karşılayacaklardır.
Bu yazıyla ilgili bir kaç noktaya değinmemiz gerekiyor.
Birincisi; üretim için yapılan maliyet hesapları, uluslararası anlaşmalar, alıcı satıcı arasındaki bağlayıcı sözleşmeler, ürünün maliyet değişikliği ile etkilenecek ihracat vb. konular dikkate alınmalıdır.
İkincisi;
“Şekerin DİİB kapsamında yurt içinden temin edilerek, ithalatına izin verilmemesinin uygun görüldüğü” cümlesinde virgül ile anlam bütünlüğü sağlanabilir ya da “Şekerin DİİB kapsamında ithalatına izin verilmemesi, bunun yerine yurt içinden kullanımın sağlanması” gibi bir ifade daha anlaşılır olabilirdi.
Bu çerçevede DİİB kullanımı açısından beklentiler;
– İlgili sektör ve DİİB sahibi firma temsilcisi kurumlardan görüş alınması,
– 6-9 aylık belgelere yönelik ve hammaddelerin üretimi dönemsellik içermesi
nedeniyle, bu tür kararların yürürlüğe geçmesi için belge süresi vb. dikkate
alınmadır.
– Önceden İhracat ya da önce ithalat özel şartları ile yeterince kısıt getirilen DİİB süreçlerinde, bir de böyle zorlayıcı ara kısıtlamalar getirilince belge taahhütlerinin tamamlanması ya da beklenen karlılığın gerçekleşmemesi ve ihracattaki pazar payının daralmasına yol açabilmektedir. Bu nedenle 2021 yılından itibaren tarım sektörü, DİİB belgeleri ihracatını tamamlayamama ve özel şart müeyyideleri ile karşı karşıyadır.
– Bakanlığın bu tür kısıtlama yazıları, DİİB belge sahiplerine ya da DYS kullanıcılarına yazının yayınlandığı gün itibarıyla ulaştırılması bir zorunluluktur, dış ticaret firmalarımız açısından 24 saat, hesap edilemeyecek zarar veya karlara yol açabilir.
